"ลูกสาวไปเรียนอยู่นิวซีแลนด์ที่อ็อคแลนด์ไปประมาณหนึ่งปีกว่าแล้วไม่ค่อยมีคนรู้ว่าผมส่งลูกไปเรียนเมืองนอก ต้องการให้ลูกได้ภาษาอังกฤษเก่ง ๆ ก็คุยกับเขาเลยถามว่าชอบที่ไหน เขาก็บอกชอบนิวซีแลนด์ อยากไปนิวซีแลนด์ เราก็เลยบอกเขาว่าโอเค ตอนไปส่งเขาก็ใจหายนะคิดว่าเขาจะอยู่ได้ไหม จะกินอยู่ยังไง พูด เราก็คิดเหหมือนกัน เหมือนเราเอาลูกไปทิ้งเฉย ๆ แต่เราก็ถามเขาว่าอยู่ได้ไหม เขาก็บอกว่าอยู่ได้ พอเขาบอกว่าอยู่ได้ เราก็ตัดสินใจให้ลูกอยู่ หลังจากนั้นผ่านไป 6 เดือนพอกลับมาเรารู้สึกว่าเขาเป็นผู้ใหญ่มาก เขาพูดดีมาก พูดเป็น หลังจากนั้นเขาเก่งขึ้นเยอะ ด้วยความที่เราเป็นพ่อ ถือว่าเป็นความภาคภูมิใจ เราส่งลูกไปเรียน เราก็ต้องเขียมและต้องเก็บเงินเอาไว้เลย เพราะปีหนึ่งค่าใช้จ่ายก็ตกเป็นล้าน แต่เขาก็รู้ว่าพ่อทำงานหนัก เขาเข้าใจ เขาก็พยายามตั้งใจเรียนให้ดี ปีหน้าก็เข้ามหาวิทยาลัยแล้ว อายุ18 พอดี เราก็รู้ว่าลูกตั้งใจเรียนไม่เกเรอะไรแค่นี้เราก็รู้สึกดีใจแล้ว แม้ว่าเราจะต้องทำงานหนักแต่มันก็เป็นความภาคภูมิใจของคนเป็นพ่อเหมือนกันที่เราสามารถส่งลูกเรียนเมืองนอกได้แม้อาชีพเราจะเป็นนักร้องลูกทุ่งแบบนี้"