“ HUMAN ” ผลงานการแสดงร่วมสมัยว่าด้วยการเดินทางของเวลา ประสบการณ์ร่วมของมนุษย์ รวมทั้งการเกิดและดับที่เวียนวนไร้ที่สิ้นสุด

          "Human" การแสดงที่จะพาไปสำรวจการเคลื่อนผ่านของห้วงเวลา ที่มีผลต่อพัฒนาการทั้งทางร่างกายและความคิด นับตั้งแต่จุดกำเนิดจนถึงปลายทาง ที่ทุกปัจเจกต่างต้องพบเจอกับประสบการณ์ที่หลากหลายในหนึ่งช่วงชีวิต เศษเสี้ยวความทรงจำที่เรานำมาปะติดปะต่อไว้ในแกลอรี่ส่วนตัวนั้น เป็นเครื่องบ่งชี้ตัวตนที่ไม่เหมือนกัน เวลาจะให้คำตอบในทุกๆ การทดลอง และวงจรชีวิตมนุษย์ทุกคนนั้นล้วนเข้าใกล้จุดกำเนิดของตัวเอง
          ​"Human" การแสดงเต้นแนวร่วมสมัยผสมผสานกับผลงานสถาปัตยกรรม จัดขึ้นเป็นครั้งที่ 2 โดย หลอดไฟ – นวินดา ปัจฉิมสวัสดิ์ และทีมศิลปิน ณ เทศกาล ฟรีฟอร์ม เฟสติวัล 2017 ที่ผ่านมา โดยได้เผยถึงแนวคิดของงานแสดง HUMAN ครั้งนี้ว่าได้แรงบันดาลใจมาจากช่วงสุดท้ายของชีวิตคุณยาย ที่มีความสนิทสนมกันมาก ตอนที่คุณยายเสียนั้น ช่วงที่ชีพจรคุณยายหายไปมันทรงพลังมาก ได้เกิดคำถามมากมายว่าจากนี้แล้วเขาหายไปไหน เขาจะเป็นยังไงต่อ แล้วสิ่งที่เขาทำมาทั้งหมดล่ะ มันเป็นเรื่องปกติที่คนเราเคยคิดอยู่แล้วว่าตายแล้วไปไหน แต่พอมาเจอกับตัวเองมันไม่เหมือนอย่างที่เคยคิดไว้เลย งานชิ้นนี้เป็นการเรียบเรียงชีวิตของคุณยายตั้งแต่ต้นจนจบ แล้วตัวเราอยู่ตรงไหนของ Timeline ของตัวเอง รวมถึงน้องๆ แดนซ์เซอร์ทุกคนที่นำเรื่องราวของเขามาออกแบบการแสดงด้วย
​          เมื่อพูดถึงความตายซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นของการแสดง ข้อความที่สื่อสารจึงหนักหน่วง จริงจัง แต่กระนั้นก็ยังเกาะกุมความรู้สึกนึกคิดของผู้ชมไว้ได้ตั้งแต่ต้นจนจบได้ด้วยองค์ประกอบทั้งหมดของการแสดง "หลอดไฟตั้งใจทำให้ชัด พยายามให้เป็น timeline เหมือนค่อยๆ ปลุกเขาขึ้นมา ทำให้เด็กเกิดขึ้น ยืนด้วยตัวของเขาเอง มีพัฒนาการขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงสัญลักษณ์ตอนสุดท้ายที่ชัดเจนมาก คนดูค่อนข้างกระทบเหมือนกันว่าเอาความตายมาใกล้เขา แต่ไม่ได้อยากจะเล่าให้ดราม่ามาก งานชิ้นนี้ความเป็น Abstract สูงอยู่แล้ว แต่ไม่อยากให้คนดูเข้าไม่ถึง อยากให้มีบางอย่างที่เชื่อมโยงกับเขาได้ชัดๆ ไปเลย ไม่อย่างนั้นคนดูที่ไม่ได้ดูงานอาร์ตมา จะไม่กล้าเข้ามาสัมผัส ถ้าเขารู้สึกว่าไม่มีอะไรที่เขาสามารถเชื่อมโยงได้เลย ไม่คุ้มที่เขาจะเสียเวลามา รถติด เราต้องให้เกียรติคนดูด้วย"
​          นอกเหนือจากการออกแบบท่าทาง การเต้น สีหน้า ดนตรี และจังหวะของแสงสีที่ออกแบบมาเป็นอย่างดี ยังมีกระจกที่เธอเลือกมาใช้กับการแสดง ซึ่งทำหน้าที่หลากหลายตั้งแต่สื่อถึงพื้นที่ของชีวิต ภาระที่แบกรับ มีการใช้เป็นกระดาษเพื่อวาดสิ่งต่างๆ ในการสื่อสารกับคนดู นอกจากใช้เพื่อความสวยงามและการสะท้อนภาพเท่านั้น "ที่ใช้กระจกเพราะมันสวยดีแล้วสามารถสะท้อนได้ แต่มันง่ายไป ถ้าองศาแตกต่างกันจะเป็นแบบไหน เรามีการพูดคุยกับสถาปนิกว่าอยากได้กระจกที่ตั้งได้หลายองศาจะได้สะท้อนได้หลายแบบ แล้วพยายามเสริมฟังก์ชั่นเข้าไปว่ามันทำอะไรได้อีก ทำให้มันเป็นสิ่งของอื่น คิดให้เกินกว่าความเป็นกระจกเงา อย่างตอนแรกที่กระจกเป็นพื้นที่ของแต่ละคน หลังจากนั้นเขาต้องเรียนรู้ที่จะแบ่งพื้นที่กัน มีความเคลื่อนไหวบางส่วนที่เริ่มมาเชื่อมกัน" ก่อนที่จะจบการแสดงด้วยการนำกระจกซึ่งบันทึกเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตนั้นมาแขวนไว้ในแกลอรี่แห่งชีวิต
          ​การแสดง HUMAN ถือเป็นการผสมผสานระหว่างศิลปะงานเต้นร่วมสมัย (Contemporary Dance) และงานออกแบบสถาปัตยกรรม (Installation Performance) ที่สะท้อนแนวคิดเกี่ยวกับชีวิตและความตายที่หนักหน่วงไว้ได้อย่างรื่นรมย์ เปิดโอกาสให้ผู้ชมสามารถตีความได้หลากหลายตามประสบการณ์ที่พบเจอ ในขณะที่มีความตรงไปตรงมาซึ่งจัดวางไว้ในการแสดงแต่ละช่วงคอยสื่อสารประเด็นที่ชัดเจน คอยหล่อเลี้ยงความเชื่อมโยงทางความรู้สึกที่ส่งต่อมายังคนดูตั้งแต่ต้นจนจบ ชวนให้กลับไปทบทวนถึงฉากในแต่ละช่วงชีวิตของตัวเองที่ยังไม่จบไปพร้อมกับการแสดง